Indo Ink

Geplaatst op 15 november 2011 door Boeroeng

Bestaat de Indische tatoeage?
De tatoeages die naar het Indische refereren zijn vaak symbolen en mythes uit het land van de voorouders, zoals wayangpoppen, krissen en teksten in het Maleis. “Je kunt niet zeggen dat dit Indisch is, in de absolute zin. Een Indische tatoeage is juist heel erg persoonlijk. Lees verder op indisch 3, door Willem-Jan Brederode.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

5 reacties op Indo Ink

sigeblek zegt:

16 november 2011 om 08:52

Ik heb vroeger veel meegelopen met de jongere generatie Indische/Ambonese mensen, ook de iets oudere jongens die nu tot de 2de generatie genoemd kunnen worden , zeg maar van af 70 jarigen.
Heb weleens hun blote bast gezien als ze aan het trainen waren bij pencak silat en kempo/karate.
En heb praktisch geen tatoeages gezien.

Heb ooit meegevaren voor 1 maand met een Pelni schip , de anak buah kapal( matrozen) hebben vaak geen tatoeages .

Beantwoorden
Pierre de la X zegt:

15 november 2011 om 23:13

Bij sommige volkeren (b.v. de Maori van Nieuw Zeeland) is tatoeage van het lichaam onderdeel van een eeuwenoude traditie, een “must” als je erbij wilt horen.

Wat is een “Indische tatoeage”? Naar mijn mening een tatoeage met specifiek Indische/Indonesische motieven, onverschillig de identiteit, tjongor en huidskleur van de trotse drager of draagster.

Ik sluit niet uit dat bepaalde volkeren in de uitgestrekte Indonesische archipel zich in het kader van hun cultuur tatoeëerden. Maar ik geloof niet dat het tatoeëren van het lichaam onderdeel is van de Indische of Indonesische traditie als geheel. Kan mij in ieder geval niet herinneren dat iemand in mijn omgeving, destijds op Java of in NL, was getatoeëerd.

Dus … wat ik op die mooie foto’s heb gezien lijken mij fiere individuen beschilderd met prachtige voorstellingen uit de Gordel van Smaragd. Niet meer dan dat. Door hun tatoeages geen vertegenwoordigers van de Indische cultuur (if any) of de meerderheid van de Indo-Europeanen. Als zij er gelukkig mee zijn en een “Indische identiteit” aan hun versierselen ontlenen, dan ben ik daar blij om. Om me heen zie ik ook mensen trots met een lintje in het knoopsgat van hun jasje lopen. Zij onderscheiden zich van de rest van het volk met een Bintang, gekregen van de koningin.

Ikzelf ben blij dat ik in de tijd dat ik als jong onbezonnen zeeman over de zeeën en oceanen zwierf, te kleinzerig was om een “tattoo” te laten zetten. Anders had ik nu op mijn oude dag nog steeds rondgelopen met een anker en een rood hartje op mijn arm en daaronder “Marietje” of “Sarina”. Mijn istri Monica zou het anders geen 42 jaar met mij hebben uitgehouden!

Overigens ben ik het met de vorige schrijvers eens: Smaken verschillen – ieder zijn meug – leven en laten leven.

Pak Pierre

Beantwoorden
Ed Vos zegt:

15 november 2011 om 20:03

Voordat men mij morgen op staat te wachten. Ik vind het “prima” hoor wat anderen met hun lichaam doen, maar wanneer ik dit lees:

“Voor jongeren is dit al een onderdeel van onze cultuur. Dit is een manier geworden waarop wij onze achtergrond laten zien.”

Alweer het zoeken naar de achtergrond (afkomst). Dit gaat zo al jaren door..
Gelukkig wist ik op mijn tiende al waar ik vandaan kwam 😉

Beantwoorden
Ed Vos zegt:

15 november 2011 om 19:35

Misschien ben ik ouderwets, maar ik geef Arthur Olive gelijk. Ik zie het overigens wel anders.

Een kleine tatoeage OK. Dat heb ik ook overwogen. Maar over je gehele lichaam is “ordi”.

Tatoeages zijn niet zo modern als men het probeert voor te spiegelen, maar gewoon ouderwets.

Van kunstenaars of popmusici kan ik het me best voorstellen – Ik weet dus niet hoe ze hier tegenoverstaan wanneer ze ouder worden. Van stammen die nog leven in de zaman purbakala in de bush-bush met een speer als jachttuig. Ook goed.
Maar ik zie mijn chef op kantoor me al wijzen op de de kleedvoorschriften in het kader van de representativiteit..

Beantwoorden
Arthur Olive zegt:

15 november 2011 om 18:39

Indische of niet Indische tatoeage, er was een tijd dat men gedoemd was om alleen voor een circus te kunnen werken als men zichtbare tatoos had.
Voor gezondsheids redenen is het niet goed om te veel tattoos te hebben omdat de huid niet normaal kan transpereren en de lever te hard moet werken om het vergif kwijt te raken.
De breruchte Japanse Yakuza die zowat hun hele lichaam inken hebben ook het nadeel dat ze stinken vanwege hun tattoos.
Voor mij is en blijft het een ontwijding van het lichaam, maar dat is mijn opinie.

Beantwoorden